Koya-san

Eindelijk weer eens uitgeslapen en op een redelijk schappelijke tijd trekken we er met z'n drieen op uit. Vanuit de metro gaan we over op een van de prive spoorwegen, deze voert naar Koya-san (mt. Koya). Eerst een klein anderhalf uur met de gewone trein, waarna we moeten overstappen op de kabeltrein. Deze voert ons steil omhoog naar 800m.
Rond het dalstation van de kabeltrein lag al wat sneeuw, maar op weg naar boven wordt het echt mooi wit. Een laag van ongeveer 10 centimeter bedekt het landschap, en het beloofd een mooie dag voor foto's te worden.
Door het bos, en tussen de graven door wordt de weg vervolgt naar een van de belangrijkste tempels van het boedhisme in Japan. Voor de ingang zijn mensen bij de afbeeldingen van boedha water over de beelden aan het sprenkelen, en bij deze temperatuur betekent dat dat menig beeld in een laag van ijs gehuld is.
Een klein stukje verder ligt de hoofdtempel, waar Kukai, de priester die 1200 jaar geleden de berg had 'geopend' nog steeds aanwezig moet zijn, en elke dag nog van eten en kleding wordt voorzien. Dit is echter alleen toegankelijk voor de hoge priesters. Hier mogen geen fotos gemaakt worden, maar het is zeker indrukwekkend om met eigen ogen te zien.

Bij de tempel was het al druk, en als we over de hoofdroute teruglopen naar de bushalte valt pas op hoeveel japanners deze dag gebruiken voor het traditionele eerste bezoek aan een tempel. Hoewel het boedhisme relatief gering van omvang is ten opzichte van het shintoisme zorgt de locatie dat veel mensen hierheen komen.
Bij de kraampjes die net buiten het complex staan wordt nog even snel iets te eten gehaald, alvorens de terugreis richting Osaka wordt aanvaard. Daar aangekomen is het tijd voor Mappu-tofu, een zeer pittig gerecht met vlees, tofu en een chili-achtige saus, die erg goed bevalt. Morgen nog even een rustig dagje, want overmorgen moeten we weer heel vroeg richting Tokyo.